Dinuzulu en sy raadgewers : 'n vroeë besoek aan die jong Zoeloekoning

Abstract

Die  Zoeloekoning   Dinuzulu   het  aan  die  begin  van  hierdie   eeu  'n  aan.sienlike'rnate  van  berugtheid verwerf  as  gevolg  van  sy  aandeel aan dieZoeloe-opstand van  1906  en  die  hofsaak  waarin  hy  daardeur betrokkegeraak  het.    Dit   is   gevolglik   insiggewend   orn  te  let  op  die  getuienis   van'n  persoon wat  horn kort  na  die  aanvaarding van  sy  koningskap besoekhet  en  'n  gang  ander  prentjie   van  horn  voorhou  as die  van  die  oproerrnakervan  later  jare.     Dit  is  die  beeld  van  die  jong  Zoeloekoning   wat  op  daardietydstip   nog  totaal   onervare  was  en  hoofsaaklik   op  sy  raadgewers  gesteunhet.Die  aanvang van  Dinuzulu  se  koningskap bet  saamgehang met  dietotstandkoming van  die  sg.  "Nieuwe  Republiek".    Die  volgelinge  vanCetshwayo bet gedurende die onluste van 1883 die hulp  van blankes ingeroepom die  orde  in  Zoeloeland te  herstel.   'n  Aantal  Boere uit  Transvaal betdaarop die  grens oorgesteek en  Dinuzulu na  die  dood  van Cetshwayo in1884 gehelp om  die  opstandige Usibepu te  verslaan.   Dinuzulu  is  deurdie  Boere-vrywilligers tot  koning  gekroon en hy  bet  op  sy  beurt  'n  grootstuk grond  aan bulle  geskenk waarop die Nuwe Republiek tot stand gekombet.Nie   lank   na   die  beeindiging    van  die   onluste   in  Zoeloeland   Die  hetdie  Wesleyaanse  Sendinggenootskap  besluit   om  'n  sendingaksie  in  hierdiegebied  te  onderneem.    Eerw.   Owen  Watkins,   'n  Transvaalse   sendeling,  isdaarheen  gestuur   om  die   moontlikhede    van   evangelisasiewerk  te   onder-soek.   Watkins  het noukeurig  in  sy  dagboek aangeteken wat  hy  van  dagtot  dag  ervaar het  en  hierdie  gegewens werp  'n  interessante lig   op  dieomstandighede  in  die  destydse Zoeloeland.Die  sendeling  het  Vryheid   op  10  Februarie   1886  bereik,  waar  hy  diepresident   van   die   Nuwe   Republiek,   Lucas   Meyer,   ontmoet   het   en   aanhorn  die  doel  van  sy  reis  meegedeel het.    Laasgenoemde  het  geeD beswaargeopper   Die;    indien    Dinuzulu    tevrede   was,   kon   die   Wesleyane   maarsendingwerk doen in  Zoeloeland.  Meyer  het aan Watkins self  'n  geleide-brief   gegee, waarin   hy   gekonstateer  het  wie   hy  was  en  waarom   hy   deurdaardie  gebied  wou  reis.    Nogtans  het  die  sendeling  getwyfel   of  die  Boerehorn  werklik   vertrou.     Terwyl   hy  DOg op  Vryheid   vertoef,  skryf   hy  aan  'nvriend:    ,,1  confound   these  Boers,  because  I   tell   them  at  once  all   I   wantto  do  in  the  country  and  they  don't  know  what  to  make  of  it  -they havean  uneasy  feeling   that   I  have  some  deep  laid   scheme, which  I  have  keptsecret."