Verandering - 'n historiese wet

Abstract

Dit  is  natuurlik    vanselfsprekend   om  te  se  dat  die  historikus   se studie.veld  die  verlede  is.    Hy  rig   sy  aandag  op  die  verlede  wat  clan die  terreinvan  sy  wetenskaplike   arbeid  word.     Die   feit   dat  die  historikus    sy  aandagop  die  "verlede"    as  studieveld   kan  vestig,  onderstreep  die  feit   as  vanself-sprekend  dat  die  "verlede"    nie  "he de"   kan  wees  nie.     Ofskoon  die   "ver-lede"   uit   die   "hede"   geinterpreteer   word,1   en  dus   omdat  die   "hede"   in'n  voortdurend   vloeiende   toestand  binne   die   raamwerk   van  tydgerigtheidis,2  die   "verlede"    voortdurend    herinterpreteer    word,   kan   die   verlede   aswerklikheid     nooit   absoluut   benader  word   nie.Die   "verlede"    as   aktualiteit    is   iets   anders   as   die   "hede"; dit   iswat  verby  gegaan bet  en  ofskoon onherroeplik  in  die  sand  van  die  tydverdwyn   bet,  tog   bestaan  bet  sodat  die  he de  daaruit   kon   ontstaan.    Dieverlede kan nie  hede wees nie, anders bet ons geen geskiedenis nie,  maar'n  voortdurende   toestand  van  ekwilibrium     wat  eintlik    wesentlik   onmoont-lik   is  omdat  dit  empiries   net  nie   'n  indenkbare   toestand  is  dat  die  mensop  die  aarde  so  kan  wees  nie.     Dit   kan   'n  drang   by   horn  wees  om  syhistorisiteit,    d.w.s.   sy   veranderlikheid     binne   die    raamwerk    van   tyd    teontvlug  en  'n   mens  kan  wel  se  dat  die  mens  se  voorstelling  van  'nnadoodse   hiernamaals    historiese    tyd,   d. w .s.   fisiese   tydsberekening    watoud  word  en  verloop  en  gevolglik  verandering  met  al  sy  samevallendemens like  kommer en  gevoel van nood  inhou,  laat  verdwyn